Masaż - podstawowe informacje

Dzisiaj ogólnie o masażu.

Masaż to mechaniczne odkształcanie tkanek za pomocą rąk masażysty. Przy użyciu zespołu technik stosowanych w odpowiedniej kolejności pobudzamy cały organizm człowieka. Działanie to ma charakter miejscowy oraz ogólny.

Działanie miejscowe przy wykorzystaniu technik głaskania, rozcierania, ugniatania i oklepywania zwiększa przemieszczanie się płynów przez układ naczyniowy. Tarcie podczas masażu wpływa na rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz podniesienie temperatury. W konsekwencji zwiększa się przepływ krwi, przyspiesza dostarczanie substancji odżywczych i wydalania produktów przemiany materii. Działanie centralne masażu polega na pobudzeniu układu nerwowego, który za pomocą odruchów i czynności koordynacyjnych kory mózgowej wpływa na wszystkie narządy i układy naszego organizmu.

Wpływ masażu na poszczególne części organizmu człowieka.

Tkanka skórna - stanowi zewnętrzną powłokę ciała, ściśle powiązaną z centralnym układem nerwowym. Odbiera różne bodźce, takie jak ciepło, zimno, ból, dotyk. Podczas masażu usuwane są z niej obumarłe komórki naskórka. Ułatwia to oddychanie skóry, poprawia czynność wydalniczą gruczołów łojowych i potowych, znosi napięcie bólowe. Naczynia skórne rozszerzają się, poprawiając odżywienie skóry oraz znajdujących się w niej gruczołów. 

Mięśnie - stanowią czynną część układu ruchowego, poruszają nasze ciało ale same wymagają bodźca z układu nerwowego. Najważniejszą właściwością mięśni jest ich zdolność do skurczów. Jest to możliwe dzięki substancjom odżywczym, służącym do budowy tkanki mięśniowej oraz wytwarzanej przez nie energii. Pod wpływem masażu tkanka mięśniowa jest lepiej zaopatrywana w tlen i substancje odżywcze, przez co wzrasta jej zdolność do pracy. Pod wpływem odpowiednich technik napięte mięśnie rozluźniają się i uwalniają od bólu. Dzięki pobudzaniu włókien mięśniowych można zapobiec zanikom mięśni i przyspieszyć proces wydalania produktów przemiany materii. 

Układ krwionośny i limfatyczny - komórki całego organizmu otrzymują substancje odżywcze i tlen za pośrednictwem krwi. Odprowadza ona także produkty przemiany materii, które są następnie wydalane z organizmu przez płuca i nerki.  W zakończeniach naczyń limfatycznych znajdują się węzły chłonne, gdzie zatrzymywane i niszczone są bakterie. Masaż pobudza te dwa układy do pracy, co wzmaga zasilanie organów w tlen i substancje odżywcze. Zwiększa również szybkość usuwania z organizmu produktów rozpadu, likwidując objawy zastoinowe i przyspieszając wchłanianie obrzęków. Ułatwia także odpływ krwi żylnej, zmniejsza opór krwi w tętnicach, przez co pobudza serce do pracy. 

Stawy i więzadła - szkielet człowieka składa się z kości i ich połączeń. Miejsce połączenia kości (staw) jest zamknięte torebką stawową i otoczone aparatem więzadłowym. Pod wpływem masażu zwiększa się elastyczność i wytrzymałość więzadeł, a zarazem stopień ruchomości stawu.

Układ nerwowy - jego cechą jest zdolność odbierania bodźców nerwowych dośrodkowych i przekazywanie ich z centralnego układu nerwowego do wszystkich organów. Masaż jako bodziec mechaniczny działa na obwodowy układ nerwowy,            a za pośrednictwem włókien czuciowych także na układ centralny. Powoduje to wysyłanie bodźców do mięśni, gruczołów wydzielania wewnętrznego oraz poszczególnych narządów. W zależności od zastosowanej techniki oraz tego, jak energicznie i długo jest wykonywany, masaż może pobudzić bądź uspokoić układ nerwowy.

Przeciwwskazania do wykonywania masażu:

·         zapalenie mięśni
·         rany otwarte, stany zapalne skóry
·         choroby przewlekłe, stany ostre
·         stan podgorączkowy, znaczne osłabienie
·         dolegliwości sercowe – nadciśnienie
·         nowotwory i wrzody
·         istotne zmiany żylne – żylaki, zapalenie żył, miażdżyca
·         zaawansowana ciąża
·         menstruacja
·         inne poważne schorzenia wymagające konsultacji lekarskiej

 

Wskazania do masażu:

·         stany wyczerpania psychicznego i fizycznego
·         wzmożone napięcie mięśniowe
·         bóle pochodzenia mięśniowego
·         stany przeciążeniowe organizmu
·         zła kondycja skóry
·         nadmierny stres
·         zaburzenia snu
·         spadek nastroju
·         nerwice, depresja
·         migreny

Pożądany efekt masażu:

· Uczucie głębokiego relaksu i odprężenia
· Uwolnienie od napięć i stresów
· Odczucie przypływu energii, bycia w formie
· Odstawienie niektórych leków: uspokajających oraz nasennych
· Przyspieszenie krążenia krwi i limfy, lepsze natlenienie i nawodnienie całego ciała, wyrównanie trudności z oddychaniem
· Poprawa kondycji fizycznej, giętkości i elastyczności
· Uwolnienie mięśni od kwasu mlekowego, zalegającego po większym wysiłku fizycznym
· Stymulacja organów wewnętrznych, lepsze trawienie i  skuteczniejsze wchłanianie składników odżywczych z pokarmów
· Przeciwdziałanie zanikowi mięśni
· Ogólna stymulacja, połączona z poprawą percepcji czuciowej i stanu nerwów czuciowych
· Regulacja stanu energetycznego ciała, wzrost odporności na choroby i wzmocnienia układu immunologicznego
· Pomoc w bólach kości, ścięgien, lumbago, kręgosłupa oraz stawów
· Łagodzenie nerwic, bezsenności, stanów lękowych, depresji
· Poprawa przy schorzeniach ginekologicznych, nieregularnych miesiączkach

Dobrze przeprowadzony masaż podnosi nas na duchu i pozytywnie oddziałuje na ciało. To połączenie przyjemnego z pożytecznym. Oprócz właściwości typowo leczniczych, działa uspokajająco na naszą świadomość. Od razu chce się nam żyć i lepiej funkcjonujemy. Mamy do wyboru bardzo wiele różnych technik, więc każdy znajdzie rodzaj, który najbardziej przypada mu do gustu. O tym już w następnym artykule. 

Pozdrawiam Ela

Masaż na przestrzeni dziejów

W tym artykule zajmiemy się historią masażu.

Najstarsze znalezione źródła chińskie potwierdzające terapeutyczny wpływ masażu liczą 3000 lat. Są to Klasyczna Medycyna Wewnętrzna Żółtego Cesarza oraz Kung-Fu z Tao Tse. Źródła sprzed 2500 lat znajdujemy również w indyjskiej literaturze Ajurwedy - są to teksty o sztuce życia i zdrowiu, zawierające informacje o sposobach wykonywania masażu. W tamtych czasach nie był on traktowany jako osobny zabieg leczniczy, ale jako część kompleksowej terapii chorego ciała i ducha, wchodził w zakres rytuału religijnego.

Znajdujemy również wzmianki o technikach masażu w dziełach Hipokratesa, Celsiusa i Galena. Zabiegowi temu poddawali się sportowcy greccy, których masowano wcierając w ich ciało oliwę z oliwek. Zapewniało to rozluźnienie i relaks mięśni, jak również zdrowy wygląd i dobrą kondycję skóry. W kronikach historycznych państwa rzymskiego znajdujemy notatkę, że Juliusz Cezar, cierpiący na rwę kulszową, leczony był masażem z zastosowaniem głaskania, szczypania i ugniatania. W rzymskich łaźniach był to jeden z popularnych zabiegów. Grecy oraz Rzymianie rozumieli wartość masażu i stosowali go jako zabieg leczniczy, sportowy i kosmetyczny. W niektórych krajach słowiańskich, także w Polsce, do połowy XIV wieku istniały łaźnie parowe, w których po kąpielach ludzie poddawani byli klepaniu rózgami w celu poprawy ukrwienia tkanek.

Średniowiecze było okresem zahamowania rozwoju nauki i lecznictwa. Dobroczynne właściwości masażu zostały odkryte na nowo w epoce renesansu dzięki francuskiemu lekarzowi i chirurgowi Ambrożemu Pare (twórcy masażu metodą uciskową). Zaobserwował, że głaskanie obolałych po operacji miejsc przynosi nie tylko ulgę w cierpieniu, ale również wywołuje zmiany w skórze, a nacieranie wywiera wpływ na mięśnie. W dziejach masażu znaczną rolę odegrał również filozof angielski Bacon Werulamski, który do masażu wykorzystywał urządzenia. Natomiast Friedrich Hoffman, wybitny lekarz, zalecał stosowanie masażu podczas leczenia, obserwując jego dobroczynne działanie.

Na początku XIX w. dzięki lekarzom szwedzkim nastąpił rozwój masażu leczniczego. Per Henrik Ling, założył Centralny Instytutu Gimnastyczny w Sztokholmie, gdzie opracowano metodę terapeutyczną zwaną „szwedzką gimnastyką", w której częścią składową był masaż. Stworzono wtedy system stosowania masażu w leczeniu poszczególnych chorób i w profilaktyce.

Szkołę masażu klasycznego stworzył lekarz holenderski Johan Mezger z Amsterdamu, którego uważa się za twórcę „masażu naukowego". Po raz pierwszy został opracowany w osobnym dziele cały system metod masażu oraz wskazań i przeciwwskazań opartych na doświadczeniach i badaniach. Od tego momentu zaczęto stosować masaż w klinikach chirurgicznych, a następnie na innych oddziałach klinicznych. Do uczniów Mezgera należał Polak, profesor Uniwersytetu w Berlinie - Izydor Zabłudowski, który jest twórcą oryginalnej metody masażu. U schyłku XIX w. i na początku XX w. do Zabłudowskiego z wielu krajów przyjeżdżali lekarze celem zapoznania się z jego metodą, która do dziś jest stosowana. W uznaniu zasług powierzono mu kierownictwo Uniwersyteckiego Zakładu Masażu Leczniczego w Berlinie. Właśnie dzięki niemu  masaż zyskał rangę i został zrównany z innymi dyscyplinami wiedzy lekarskiej na poziomie uniwersyteckim. 

Masaż był popularną metodą leczniczą za czasów Mezgera i jego uczniów. Jednym z nich był szwedzki lekarz Zander, który usiłował zastąpić manualne opracowanie mięśni specjalnymi aparatami. Rozpowszechniły się one chwilowo po całym świecie, jednak dalsze doświadczenia pokazały, że nie zastąpią one ręki masującego. W okresie międzywojennym masaż stanowił popularną metodę leczenia, zwłaszcza w zakładach i gabinetach fizykoterapii. Wielu lekarzy nie tylko zalecało tę metodę leczenia, ale na podstawie własnej praktyki i obserwacji doskonaliło ją i opracowywało jej modyfikacje. Do zasłużonych na tym polu należą Mieczysław Kosiński i Jan Zaorski.

Jak widać naturalnie dotykano ciało aby złagodzić ból i pomóc. I tak powstała osobna dziedzina która ma coraz większe uznanie. Połączenie przyjemnego z pożytecznym. Teraz zajmę się poszczególnymi technikami masażu.

Pozdrawiam Ela